lunes, 30 de enero de 2012

POLLO AGRIDULCE

Y de repente, el mundo se paraliza, tu mundo va a cámara lenta, el estómago se contrae, se abre un agujero a tus pies y la tierra se te traga, cuando pasan unos minutos tu cuerpo empieza a responder y sabes, a ciencia cierta, que habrá un antes y un después de ese momento.

Esta sensación la he vivido dos veces en mis 37 años, la primera cuando supe que mi vida iba a dar un giro de 180º y que estaba locamente enamorada de mi chico,de eso hace unos 10 años y la segunda fue apenas hace un mes, justamente el 4 de enero del 2012 cuando me diagnosticaron cáncer de mama.

Pues ya ves, dos momentos totalmente opuestos y la misma sensación, por que la vida está llena de contradicciones y eso es lo que la hace tan fascinante... será por eso que el pollo agridulce es uno de mis platos favoritos.

Porque la vida no es lo que te sucede, sino como lo vives y yo prometo sacar un montón de cosas buenas de esta experiencia.

Si quieres acompañarme, no hace falta de llames, entra, la puerta está abierta, acomódate y déjame que comparta contigo mi año 2012, prometo no defraudar, en este año principalmente voy a superar un cáncer de mama y voy a pasármelo en grande, te apuntas?

87 comentarios:

  1. Felicidades Yolanda, pq esa actitud es lo que te curará (y te lo digo por experiencia). No estás sola, somos un montón de jovenzuelas que tienen o hemos tenido cáncer de mama y lo estamos explicando, y no eres rara (creetelo, pq a partir de ahora la gente no entenderá que tengas cáncer y sigas viviendo con alegría). Estamos a tu disposición en cuanto nos necesites. Un besado!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias Claire, la enfermedad no la he podido escoger, pero la actitud si, un beso

      Eliminar
  2. Respuestas
    1. Ai!!! La meva Cristineta que sempre està allà quan se la necessita, un petó molt, molt fort, així estaràs al dia de tot,

      Eliminar
    2. Ai; la meva Cristineta, que sempre està allà quan se la necessita, t'estimo molt!!!

      Eliminar
  3. Hola guapa!!! ya soy la numero cuatro no lo olvides cuando seamos cuatro mil vale?. No te dire nada de lo que te pasa me niego, yo solo quiero ver recetas tuyas en este sitio y comentar sobre ellas. Yo si entiendo que rias, mi marido vive muy tranquilo y feliz sin pensar que le quitaron un cancer de colon hace cuatro años y yo le admiro por ser tan valiente y por reir. Besos y pon recetitas que no tienes ninguna. ISABEL.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Isabel; escribir un blog era una tarea pendiente y ayer me dije "de hoy no pasa" lo próximo que voy a materializar son mis ganas de aprender a hacer cupcakes, que ya hace tiempo que me los miro pero no acabo de atreverme, te seguiré para in cogiendo ideas, un abrazo

      Eliminar
  4. Mi princesa!!! Tu puedes con todo y lo sabes! Aunque ni hablemos mucho me acuerdo mucho de ti y de los momentos que pasamos en nuestro antiguo trabajo. Soy tu seguidora numero 5, mi numero de la suerte!!!! Un besito muy fuerte y a por todas!!!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ay, mi Laia, cuantas risas nos hemos echado y las que no quedan por echar, siempre aportando positividad, un beso mi bella

      Eliminar
  5. Gemma, 30,2012

    wapisimaa!!!! ets molt valenta, i amb aquesta actitud tan positiva ho aconseguitas!! només dir-te que ens estas donant una lliço a tots(almenys a mi), i que és un plaer ser amiga teva!!!!!( ja me emocionat....).un petonàs!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gemma, Gemma.... que no t'emocionis, que ja sé que et costa però ho estem fent molt bé, tenir-te aprop és una ajuda mnolt gran, no et fas una idea de com m'estàs ajudant, un petó guapa (i no t'emocionis!!!)

      Eliminar
  6. Esto también pasará....

    Ahora todo el mundo te lo dirá y en el fondo no lo creerás, pero es así,

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Lo sé, esto pasará y espero aprender mucho de esta experiencis, un saludo y muchas gracias por dedicarme un ratillo

      Eliminar
  7. Silvia Castañeda31 de enero de 2012, 0:51

    Me apunto!!!! Muchas gracias por dejarnos compartirlo contigo. Un beso muy grande y cuenta conmigo para todo lo que quieras.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Silvia!!! muchas gracias por estar ahí, la verdad es que recibir apoyo de todas las personas que en algun momento han formado y forman parte de mi vida, ayuda muchísimo, un beso

      Eliminar
  8. Moltissimes felicitats per ser tan forta i tant valenta, un petonas molt i molt fort i segueix aixi que no hi haurà ningu que et pari.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Kike!!! moltes gracies, si vaig superar una part de la meva adolescència al teu costat, un càncer no és problema, guapo!!!! un petó molt fort

      Eliminar
  9. Yolanda, m'ho imaginava, ara ja entenc els teus comentaris al “muro”...de vegades aquestes coses em fan tocar de peus a terra i me’n adono de com la vida em podria canviar en segons, però gràcies a gent com tu també veig com s'han d'afrontar les coses i de la importància de la actitud, veig que tens a prop molta gent que t'estima però si mai necessites res ja saps on soc, un petó molt gran...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Doncs ja veus, aqui estem liats; per cert tu vas participar del primer canvi de 180º de la meva vida, també t'aniré informant d'aquest, un peto guapa.

      Eliminar
  10. Benvinguda Yolanda! Per cert, d'on ets?
    Una abraçada molt forta!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sóc de Barcelona, però ja fa uns 10 anys que visc a Rubí, petons

      Eliminar
  11. No deixaras mai de sorprende'm, em sembla genial, tot i que ja saps que a mi si decidissis ser estatua a les rambles també em semblaria bé sempre i quan t'abriguessis... Com diuen els del dilluns: "lo importante no es lo que pasa sino lo que tu haces con lo que pasa". Vull compartir amb tu aquest any, no ho oblidis, a veure si desprès d'aguantar-te tots aquests anys, ahora que vas a pasartelo en grande, em deixas al marge. Petons.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Doncs si ho diuen els del dilluns els farem cas, que aquests en saben molt, eh?? tu no podies faltar en el fiestón, espero que estiguis a primera fila, guapa!!!!

      Eliminar
  12. Jo vull acompanyar-te! Agafo seient. Vull que sàpigues que he agafat una motxilla plena d'optimisme i esperança. Encara que veig que vas prou servida, si en algún moment te'n fes falta, només cal que me'n demanis. Som'hi doncs!

    Àlex

    ResponderEliminar
  13. Alex, guapo!!! quina il·lusió que tu també m'acompanyis, ja veuràs com ens ho passarem de bé, un petó molt fort

    ResponderEliminar
  14. ¡Animo Yolanda!! No podemos elegir cómo nos sentimos pero sí podemos elegir qué hacer para sentirnos mejor así que yo también me uno a tu pollo agridulce con limonada,...¡delicioso! Ya sabes que desde Bilbo estamos contigo para todo lo que quieras. Un besazo enorme!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Eider!!! pues mira que en Reyes hablabamos de ir a Bilbao y mira por donde que tendremos que esperar un poquito, epro para Bilbo que iremos eso te lo garantiza, un beso!!!

      Eliminar
  15. Te quiero cariño, y como dice la hermana de la Campos:
    EN ESTOS MOMENTOS TU TAMBIÉN ERES MI PRIORIDAD!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ay!!! mi Carmencita, vaya disgustos que le doy, con la buena que es ella, mi angelito en los días grises, te quiero guapa. Oye!! lo de la tortilla de alcachofas semanal lo podemos mantener como tradición una vez esté curada???

      Eliminar
    2. Preciosa, gracias por dejarme formar parte de tu vida. Sabes q.... ESTO YA LO TIENES SUPERADÍSIMO, EL BICHARRACO ESTA FUERA..Y AHORA UNOS MESES DE AGUANTE PARA ENTERRARLO DEFINITIVAMENTE!
      Por cierto la tortilla y lo que quieras de por vida!

      Eliminar
  16. Ueeeooo por aqui estamos!!! Me apunto!! Un abrazo.

    Montse

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Un beso!!! a por él que es feo y tiene los días contados

      Eliminar
  17. Hola Yolanda, un filósofo de mi tierra Voltaire dijo un día: "He decidido ser feliz porque es bueno para la salud" pienso que se aplica totalmente a ti y me alegro un montón que te lo tomes de esta manera, ya que esta demostrado que es verdad, este es el buen camino...
    Lo dicho cuando quieras y puedas nos vemos. Un besazo.
    Estelle, Pierre y Familia...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias familia!! LO que tengo claro es que una enfermedad no me va hacer cambiar mi postura ante la vida, así que mirar adelante y cogeremmos el toro por los cuernos, un beso

      Eliminar
  18. Hola Yolanda, soy amiga de Mamen, y la verdad es que me ha tocado de cerca muy de cerca el tema, una de mis mejores amigas también tuvo cancer de mama, ya han pasado 10 años y esta viva y coleando!!!! la aptitud y la ayuda de los suyos hizo que su enfermedad fuera mas fácil y llevadera,. Aunque no te conozco te doy toda mi energia positiva y rezaré por ti para que tú también dijas de aquí diez años....tuve cancer de mama y lo superé!!!!!
    muchos besos y a luchar!!! que esta guerra la ganarás tú!!!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias, recibiendo tanta energía positiva seguro que esto va a ser un paseo, de unos meses pero un paseilla, un saludo

      Eliminar
  19. HOLA Yolanda soy amiga de Mamen hay que pasarlo pero veras que todo ira bien hoy en dia hay muchos adelantos y estoy segura que ira todo bien amino que com amigas como Mamen que es un angel como persona estarar como una princesa cuidada y a ser muy positiva en todo para estar muy fuerte un abrazo muy grande y muchos besazos. MARI

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Mari; des de luego que me tiene como una princesa, muchas gracias por el ánimo, un saludo

      Eliminar
  20. Hola campeona,sigue con esta buena actitud,todos tenemos alguien cercano, em mi caso mi hermana (de tu edad) y te puedo decir que te vas a crecer,que veras el mundo desde otro mirador,un sitio donde solo accedeis vosotras ¡¡¡campeonas!!! ya veras que sentido tiene la vida...ahora agri..mañana dulce..mil besitos y fuerza ( que ya la transmites)
    Soy amiga de Mamen, quiero que sepas que estas rodeada de una gran persona, se nota, se siente,no se...que te quiere un monton y asi me lo hizo sentir uuufff..mil besitos y cuando llegue el momento dulce nos lo hagas saber...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Tere: muchas gracias por toda tu positividad, la verdad es que Mamen está siendo en dos palabras IM-PRESIONANTE

      Eliminar
  21. Bellíssima!!!! Valentíssima. No només aprendràs d'aquest moment, amb aquesta actitut ja ens estàs ensenyant. I m'apunto a seguir i compartir aquest 2012. Un besito i una forta abraçada des de Barcelona però amb espèrit de les Terres de l'Ebre.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Amparoooooooo!!!!!!!! Ui doncs al bitxo solament li faltava l'espèrit de les Terres de l'Ebre, ara si que té els dies contats, un petonet

      Eliminar
  22. Yolanda! Eres admirable, te envío la fuerza y la energía suficiente para que todo pase rápido. Con esta actitud los superarás todo!
    Un besazo, compañera!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pili!!! muchas gracias me irá bien acumular excedente de energía para los días grises que puedan venir, un beso guapa!!

      Eliminar
  23. Muy pocas personas estan es tu piel!! Algunos hemos sufrido esa angustiia en nosotros mismos o en el allegado, eres valienete y puedo leer que no hace falta conocerte para creer en tus ganas de vivir!!! Gran luchadora!!! Sigue asi mirando hacia adelante y hacia arriba...se llega muy lejos, no solo hacia fuera si no mirando dentro de un@ mism@!!!!!te mando mis mejores deseos y toda la energia para tu curación!!! Saldras adelante, ademas acompañada del amor!!!! y mañana..... sera otro día!!
    Gracias Mamen por seguir siendo asi!!! como siempre!!!! Fran

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Guapa!!!!
      Això és el mateix que et vaig dir el dia que et vaig conèixer, i t'ho torno a repetir ara: GUAPA!!!!
      Aquí em tens pel que necessitis.
      Un petó enorme.

      Eliminar
    2. Meri, doncs ja veus mira com ens hem de veure, però tu ja saps que para mala leche la mia, així que el bitxo té les de perdre, petons

      Eliminar
    3. MUchas gracias Fran, sebguro que me llega y me ayuda, un saludo

      Eliminar
  24. Hola guapíssima, ets una dona admirable i em fa molt feliç que plantis cara a la vida i la vulguis gaudir al màxim, que pensis en les coses positives és un exemple pels altres que ens passem el dia llepant-nos les ferides, de gran vull ser com tu, m'encanta el blog, però no se com fer-ho per apuntar-me, soc una ignorant, t'estimo, molts petons al teu noi i a les teves precioses filles, però el més fort i més gran per a tu, campiona¡¡¡¡¡

    Maria Mercè

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Molates gracies guapa, la malaltia no la he pogut escollir, però l'actitut davant d'ella si, i segur que tots plegats n'aprendremn molt d'aquesta experiència que penso compartir amb tota la meva gent, un petó

      Eliminar
  25. Hola wapa !!
    No l'he probat mai però crec que a mí també m'agradarà el pollo agridulce... Me sumo al carro !! Crec que m'estas ensenyant molt desafiant a la vida d'aquesta manera, sobretot als que tenim tendència al "adios mundo cruel". Deixa'm tirar un cable al J.A: Ànims company, per estar aquí a l'ombra sense fer soroll(las cerves cuando quieras y donde quieras)

    Josep M

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ei!! company moltes gràcies, el tema de les cervessetes ja està en marxa segur en J.A ho agraeix

      Eliminar
  26. Hola Yolanda, para mí siempre tendrás un lugar en el corazón aunque ha llovido mucho desde esos veranos en Sant Cebrià, aquí me tienes para lo que haga falta, no lo dudes, te lo digo con toda sinceridad, me ha parecido genial tu idea del blog!! campeona!!! Sandra

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sandreta!! moltes gracies, un petó molt fort, seguim en contacte

      Eliminar
  27. Pues a mí no me gusta el pollo agridulce....!!! Pero sí la limonada!!! Mmmmmhhhhh!!!
    Compartí contigo parte del 2009, 2010 y parte del 2011. Compartimos lo mejor que nos puede pasar en la vida, nuestros embarazos. La verdad es que el tuyo lo viví como si también fuese mío... Así que, qué menos que acompañarte en este 2012!!! Pero no solo en el 2012, sinó que indefinidamente...
    Te mando muchos muchos besos, y recuerda que tenemos una quedada pendiente con los peques.

    ResponderEliminar
  28. Me encanta tu actitud, si estuvieses vendiendo aspiradoras te compraba una.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Igual con esta experiencia reoriento mi carrera profesional, un beso

      Eliminar
  29. Que te voy a decir que no sepas ya!!! pues que tienes unos cojones como un toro!!!. Eso es valor, tia.

    Durante mis dos años de tratamiento me han estado enseñando a minimizar los problemas de la vida. No han dejado de repetirme que el mundo es como uno quiera que sea, que un problema no es una causa sino una excusa para consumir. Que la solución a un problema no es la evasión, ya que la evasión no soluciona el problema, lo importante es la manera en que lo afrontas.
    Durante este tiempo he visto mucha gente recaer, he visto mucha gente tirar su vida a la basura, por el contrario he visto gente que a pesar de no tener ya nada tirar adelante y salirse.
    ... Pero lo que nunca he visto ha sido a nadie tomarse las cosas con la actitud que estas mostrando tu ante tu enfermerdad.
    Desde que conocí la noticia de que Yolanda tenía CANCER!!!, y despues de desayunar contigo y Juan el domingo por la mañana, y ver como Juntos estabais afrontando todo eso, he alucinado, ha sido como si derrepente todo lo que estado escuchando estos años en los cientos de terapias a las que he asistido tuviera sentido de golpe. Gracias!!! Soys un ejemplo a seguir.

    En cuanto al tema de la vergüenza, en eso si te puedo ayudar, yo al principio si que tenia mucha vergüenza de todo lo que había hecho, no sólo de lo que me acordaba, si no también de lo que apenas podía retener. Pero no sólo de eso, sino también de tener una enfermedad que me marcaría para toda la vida, y que además esta socialmente tan mal vista. Pero me han hecho ver con el tiempo, que es una ENFERMEDAD, que tu no tienes la culpa de estar enfermo. Nadie tiene la culpa de eso.

    Estoy con vosotros al 200%
    Os quiero.

    ...Y lo dicho. Como un toro de grandes!!!.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. De casualidad he descubierto tu blog..decirte que seguro que todo ira bien con esa actitud tuya "Hay una fuerza motriz más poderosa que el vapor, la electricidad y la energía atómica. Esa fuerza es la voluntad. (Albert Einstein)". Lo superaras. Animo .Pedro..un anónimo que te conoce.

      Eliminar
    2. Gracias Pedro, espero seguir conociéndote

      Eliminar
  30. Hola Yolanda, me apunto.
    De hecho, vamos a ir juntitas en esta guerra. Tú en enero, yo en día de los inocentes.
    El viernes 2 voy por el segundo chute, ya solo me quedarán 4.

    Nosotras podemos con esto con los ojos cerrados.
    Cualquier cosa, cuenta conmigo.
    (Se hacer unos pañuelos muy chulos, que no son necesario atar, y estoy ideando otros para que sean sencillos de poner, y no andar liada con nudos y con mieditis de que el nudo se suelte y me quede "desnuda" en la calle)

    Besazos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Perfecto!! pues nos cogemos de las manos, yo el segundo chute el próximo jueves.
      Ei el tema pañuelos, me parece una idea maravillosa como puedo conseguir alguno?
      besos Luna

      Eliminar
  31. Di que si no hay mejor medicina que el estar segura y encarar el cáncer. Estoy segura de que podrás con él. Mucha fuerza desde Gijón (Asturias) y un besín enorme!!!!

    ResponderEliminar
  32. Muchas gracias Carmen, que bien recibir tanta energía de tantos sitios, otro beso de vuelta para ti y espero que sigamos en contacto, aquí tienes mi blog a tu entera disposición

    ResponderEliminar
  33. Hola Yolanda, desde el 20 de diciembre un martes en consulta le dijeron a mi madre que tenia un cancer de mama, ese dia pues nose que decir ..... pero se una cosa supe y supimos que se curaria que habria momentos dificiles pero de esto se sale sois magicas y cuando digo magicas lo digo con todas las letras. Estoy sorprendida siempre he sido una hipocondriaca hasta la medula y ese dia que leccion, la vida me dio un jarro de agua fria ese dia le heche dos huevos vivi esa noticia como si fuera mia no me he apartado de ella ni lo hare se que saldreis de esta que puede que haya momentos algo duros pero nadie nos ha dicho que no los haya pero se que os curareis es que sois GRANDES y que con ese optimismo moveis montañas. Quiero hablar en nombre de muchos familiares que se sienten como yo os queremos confiamos en vosotras y parece raro pero veros es lo que nos relaja joo no se muy bien que decirte que me alegro de leer tu blog y que desde hoy aqui me tienes no nos conocemos pero nos une el movimiento rosa o la lucha con un par, mucha energia positiva que es el medicamento contra esta maldita enfermedad y venga que el 2012 va a ser un año cojonudo porque la vida nos va a dar una leccion de las que ayudan el resto del camino yo ya imagino cuando nos digan estas curada y solo pensarlo se me saltan las lagrimas todas a pensar en ese momentazo yo le voy achuchar a la oncologa que se vaya preparando ,de momento un achuchon virtual jjjj sois muy pero que muy grandres.
    Un besazo guapa!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias por tus palabras y por ese achuchón virtual que me has enviado, notar la cercanía de los tuyos y descubrir nuevos apoyos es muy gratificante. Un olé por tu madre y por esa hija que está a su lado, un beso

      Eliminar
  34. Adelante verás como todo va a ir fenomenal!!!besotes

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias Montse, tener tanta positividad cerca me ayuda muchísimo, un beso

      Eliminar
  35. Con ese optimismo que desprenden tus palabras seguro que ganaras esta batalla con esta actitud tienes mucho ganado .

    Besotes

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracia Reichel por acompañarme en este viaje, un beso

      Eliminar
  36. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  37. Guau.. me parece q me voy a tener que armar de valor para leer todos los comentarios y tus entradas... pero desde ahora, te cojo de la mano para este camino, porque a mí me diagnosticaron el 29 de febrero y el recorrido lo vamos a hacer "juntas" jeje..
    Un abrazo.. ¡voy a ponerme al día!
    (me había equivocado, la que diagnosticaron un día antes fue a mi madre, ella en el ovario)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Bienvenida her-mi, yo encantada de que nos cojamos de la mano,aquí estoy para lo que necesites, un beso

      Eliminar
  38. Hola Yolanda, a mi tambien me gustaria cojerme de vuestras manos, ya que estoy en vuestra misma situación.
    El dia 4 de enero, cuando a ti te lo diagnosticaron, a mi me estaban operando, por lo que debemos ir muy en paralelo en el tratamiento no?
    Decirte que he descubierto tu blog y que estoy deseando seguirte. Por lo demas decirte que si quieres aqui tienes una amiga para lo que necesites.
    Un beso

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Al final vamos a hacer un buen corro cogiditas todas de la mano!!!! :)
      Da gusto poder ir compartiendo esta "experiencia" con vosotras! ;D

      Eliminar
    2. Gracias Maribel, me alegro que nos hayamos encontrado y estoy encantada de que hagamos juntas este camino, yo hoy he hecho mi antepenúltima sesión de quimio, solo me quedan dos ¿que bien suena, no? un beso Maribel y estoy de acuerdo con her-mi un beso y feliz finde
      p.d: he actualizado blog a ver que os parece?

      Eliminar
  39. Cuanta luchadora, alucino. Aquí Laura, 30años cumplidos en enero que me regalaron un cancer d mama. Me quedan 3sesiones de veneno, no veo el dia d terminar con este infierno. Mucho animo para todas! Me ha encantado leer tu blog Yolanda, muchos besos!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Yo llevo 4 venenazos y me quedan 8 venenitos! Mucho animo a ti tambien Laura...Yo t cumplo 29 en agosto!

      Eliminar
    2. Hola Laura, encantada de tenerte cerca,gracias por pasarte por mi blog y participar en él, un día terminará (eso espero) Yo estoy esperando que me llamen para empezar la radio, besos fuertes

      Eliminar
  40. Hola Chicas, mucho animo para todas y muchas fuerza, yo hoy cumplo 31 años, hace 6 me diagnosticaron un cancer de mama y os puedo asegurar que aun que es duro, se supera. Un beso muy grande

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias, me alegro mucho y sí tienes toda la razón "se supera"

      Eliminar
  41. Acabo de descubrir tu blog y me ha gustado encontrarte, encontraros. Me uno al grupo donde el ánimo, la fuerza y el cariño son la base. Era un 23 de octubre, tenía 37 años cuando mi mundo también se paralizó, cuando con valentía pronuncié en alto la palabra CÁNCER y decidí luchar. Han sido cuatro batallas, duras ( aún estoy "guerreando")pero las he ido ganando, siempre con una sonrisa, siempre buscando el lado positivo, encontrando el cariño de mis amig@s, y esa mano de mi marido, que hasta hoy sigue agarrada a la mía. Desde luego que ha habido días de lágrimas ( no nos engañemos ), pero mi espirítu de luchadora no decae. Ahora se cumplirán 16 años, ya no soy una joven, soy una señora "fondona" pero una señora que se siente feliz de seguir VIVIENDO. Un abrazo y a disfrutar de cada uno de estos días que nos esperan.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias Segun, yo este año estoy aprendiendo un montón de cosas que jamás llegue ni a imaginar, espero no olvidarlas jamás, besos guerrera

      Eliminar
  42. Que puedo decirte Yolanda leì tus comienzos cuando te diagnosticaron esta enfermedad y leì ahora ti ùltimo post(creo q es asì no? no soy ducha en esto de los blogs ja ja) y lo que augurabas en un principio se te hizo una"dulce" realidad: estàs curada!!!! tu positivismo y forma en que afrontaste todo fuè lo que hizo el milagro!
    Yo espero tambièn llegar a mi meta de estar curada, aunque todavia me falta transitar unos cuantos meses màs, pero ansio que mis dres me digan como ati: Marcela estàs curada, sòlo quiero eso en esta vida, esta enfermedad te hace ver las cosas de otra manera, aunque yo siempre fuì humilde y le di segundo plano a las cosas materiales, sòlo le pedia y le pido a Dios tener salud para poder criar a mi nene de 8 años y que no me separe de èl , al menos hasta que pueda defenderse solo en la vida.
    Quiero verlo ser un hombre y que forme su propia flia., tengo fe firme en que Dios me va a curar de esta horrible enfermedad y el dia que eso suceda serè la persona màs feliz que te imagines, como lo eres tu ahora hermosa!
    Te mando un beso y un abrazo a la distancia y a gritar hasta quedarte sin voz que: ESTÀS CURADA!!!!!!!!!!!!

    ResponderEliminar
  43. Wow menudo post de presentación!!!!!!!
    Me encanta la frase final: voy a superar un cáncer y voy a pasármelo en grande! eso es actitud y lo demás son tonterías!!

    un besazo
    Jes

    ResponderEliminar