martes, 21 de febrero de 2012

VA POR ELLAS

A la atención de ese colectivo formado por todas aquellas personas que con muy buena voluntad todas y cada una de ellas a lo largo de estas semanas me han ido dirigiendo los siguientes comentarios: quizás a ti no se te cae, a lo mejor te libras, hay chicas que no lo pierden, igual sólo clareas un poco, me han dicho que se comenta que hay una chica en Massachusetts que le hicieron el mismo tratamiento que a ti y  no se le cayó, no te pongas en lo peor, porque se te va a caer si tú estás muy bien de defensas, a Menganita no se le cayó, a Fulanita tampoco…

Dicho grupo, como casi todos los grupos está liderado básicamente por dos grandes mujeres: una es mi madre, sin palabras, protagonista de uno de los momentos más emotivos de este año, cuando tuve que enfrentarme a su mirada una vez la hubieron informado que su hija pequeña tenía cáncer, yo agradecí enormemente no estar presente en ese momento, no tener que ser la que le diera la noticia y que mi pobre hermana cargara con esa responsabilidad, Ay!! que ahora creo recordar que no le di las gracias, así que lo hago ahora mismo, “muchas gracias tata”.

Yo durante esos días post-diagnóstico no hubiera podido enfrentarme a ese momento sin convertirlo en un verdadero dramón y yo este año 2012 he decidido vivirlo de una forma muy poco dramática.

Pues que os podría decir de mi madre, una mujer que te coge un brócoli , unas judías verdes o unos calabacines y con una pizca de sal y un chorro de agua  te lo devuelve convertido en un manjar digno de Dioses y sin ninguna necesidad de deconstruirlo ni de utilizar ninguna técnica de cocina molecular, esa que hace un arroz con garbanzos por el que venderías tu alma al diablo, esa que siempre está, que se mantiene incombustible a pesar de los años, esa que siempre permanece al otro lado del teléfono cuando necesitas algún consejillo doméstico porque acabas de liar una buena con los conjuntitos de perlé de la princesa Lucietis, la que me recompuso cuando me rompí y me aconsejó que luchara por mi felicidad cuando le di el famoso giro de 180º a mi vida, esa que está a mi lado de forma incondicional, esa que me serena tan sólo con sentarse a mi vera, la que en un plis me prepara los purés de toda la semana de la princesa Pauletis y me llena el congelador con todo tipo de manjares. Vamos una grande.

Y la otra líder es mi madrina, “mi hada madrina”, una de esas personas que si tienes la suerte de tenerla en tu vida hace que tu mundo sea mucho mejor, esa que sé a ciencia cierta que por mi iría al Polo Norte en pantalón de deporte, una mujer que si los japoneses supieran de su existencia doy por sentado que intentarían plagiarla para tener una copia exacta paseando entre su reproducción de la Sagrada Familia y del Parc Güell. Esa que me llamó descompuesta cuando se enteró que me había sentado mal la primera sesión de quimio y no había pegado ojo en toda la noche, esa que remueve Roma con Santiago y que me tiene la casa repleta de gorros, pañuelos y sombreros, por si acaso clareo un poco, sabes?

Pues a estas dos grandes lamento enormemente tener que notificarles que durante esta semana procederemos a la ceremonia del  rapado de cabeza, con la finalidad de evitar tener que estar pendiente a todas horas de la escoba, y que si pelos por aquí, que si pelos por allá.

Lo lamento básicamente por ellas dos porque soy consciente que están sufriendo como lo hacen las grandes, en silencio, a solas, pero a las dos os puedo asegurar que pronto todo pasará y que mi nueva cabellera tendrá un brillo especial y que espero que alguno de mis nuevos pelos tenga un poquito de vosotras. ¡La próxima cola de caballo que me haga va por vosotras!

Finalmente, tan sólo me gustaría comentar que  no sé qué pasó con la chica de Massachusetts, ni con Menganita ni con Fulanita pero si soy sincera tampoco me importa demasiado, quizás ellas no  llegaron a perder el pelo,  pero seguro que no contaban en sus filas con estas dos grandes guerreras dispuestas a dejarse uñas y dientes en la exterminación del bicho cabroncete, con ellas en el campo de batalla la victoria está más que asegurada.







42 comentarios:

  1. Yolanda, m'he emocionat llegint, només quant ets mare et pots fer a la idea de com pateixen per nosaltres... no perdis mai aquesta sensibilitat, ja que et fa ser especial. Una abraçada,
    Rosa Ortiz

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moltes gracies Rosa, et puc assegurar que en aquests moments estar amb les peques és el més terapèutic que hi ha, les mares sabem que qui ens pot fer mes feliç i més desgraciada és el que li passi a les nostres filles, un petonet i moltes gracies per seguir enviant els teus comentaris,

      Eliminar
    2. collons nena.................estic asimilant tot aixo, feia molt de temps que no sabia de tu pero marededeusenyor quina retrovada... pasam el telefon que et truco, parlarem i riurem una estoneta...........muakkkkkkkkk

      cris llavina

      Eliminar
  2. Mujeres como esas son las que nos dan la fuerza para seguir mirando hacia adelante, con la frente bien alta y ...la pollera bien corta! jajaja. Yolanda, sigue con ese maravilloso espíritu que es el que nos devuelve la salud!!! Cuando yo le di la "mala noticia " a mi padres ( en dos oportunidades pues tuve dos veces...) sus ojos se llenaron de lágrimas pero rápidamente se transformaron en cuencos que recibieron mis palabras de fe y esperanza: TODO SALDRÁ BIEN, ESTOY SEGURA! Acá estoy, vivita y coleando...con pelo más fuerte y brillante y mucha energía para compartir! Beso grande, Eli.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias Eli, por muchos años que cumplamos para las madres seguimos siendo sus niñas, un beso y gracias por estar ahí,

      Eliminar
  3. Carmen.
    Oléeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee. Un homenaje a todas las madres por su querer incondicional! Sin duda nuestra joya más preciada!
    Y estoy segura que la sra Engracia debe estar bien orgullosa de tener una hija encantandora y luchadora como tú!
    Te admiro Yolanda y te quiero mamá!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Mi Carmencita, no te quiero ni imaginar cuando seas mami, con esa capacidad de cuidar a los demás y esa sonrisa permanente, vas a ser una supermadre, y tu madre una superabuela, gracias por todo, no lo enumero porque me saldrían llagas en las yemas de los dedos de tanto teclear, guapa!!!!!!!

      Eliminar
  4. Mi madre y mi hermana también intentaban animarme diciendome que igual a mi no se me caia el pelo... y la verdad es que su intención era muy buena, pero a mi no me ayudaban a ver la realidad... jajajaaa, nunca se lo he dicho.... es que para ellas era su consuelo!!

    El caso es que segurmente se te caerá, y por muy bien que lo lleves es una putada (con perdon) pero poco a poco no tendrá tanta importancia, así que ánimo!! que todas acabamos adorando el look skin head!

    lo estas haciendo genia!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues la verdad Ainara cada vez que mi madre me decía que igual no se me caería, se lo quería creer ella porque yo ya lo tengo muy claro que va a pasar, pero también entiendo que cada uno lleva un ritmo y el de mi madre es un poco más lento,

      un beso preciosa, ahí estamos!!!

      Eliminar
  5. Te volverá a salir fuerte y precioso, ya lo verás.
    Besos

    Lou

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. JOLIN NUNCA SE COMO CONTESTARTE Y RESPONDERTE EN ESTE BLOG A VER SI ME PONGO AL DIA ... ME EMOCIONADO MUCHO TIA .. SABES SOY EGOISTA.. PORQUE ME IMPORTA BIEN POCO COMO TENGAS EL PELO O COMO TE QUEDA .. ( NO TE MIRES SI TE AFECTA) LO QUE IMPORTA ES QUE ESTES AQUI!!! Y QUE YA QUEDA MENOS.. PARA QUE EL BICHO TERRORISTA ESTE FUERA. UN BESO

      Eliminar
    2. Lou tiene razón, como siempre. A mi mi hematólogo, al que amo, me iba diciendo cada vez que venía a la habitación: 'cortate el pelo' y yo me resistía (lo llevaba por la cintura) hasta que un día me rapé. No fue tan dramático como esperaba.
      Lo malo es que tardó mucho en caerseme y me crecía. Entonces cada vez que lo veía yo a él le decía 'mira que como me hayas hecho rapar y no se me caiga...' pero siempre se cae. Lo bueno es que siempre vuelve a salir. Tardará más o menos pero volverá. Ni te preocupes ni te obsesiones.

      Eliminar
    3. Claro que crecerá y me haré unos moños que serán la envidia del barrio, un beso

      Eliminar
  6. Eres preciosa con o sin pelo, por dentro y por fuera. Estoy muy orgullosa de pertenecer a un mundo con gente como tú. Voy a darle el enlace de tu blog a una amiga que también está pasando por una situación complicada y estoy segura que leerte le hará bien.
    UN BESO MUY GRANDE.
    Silvia Castañeda

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias Silvia, por supuesto que tu amiga se una al club que nos lo pasamos en grande, un saludo y muchas gracias por seguir ahi

      Eliminar
  7. M'Ha encantat!!!! la veritat com una mare no hi ha res!!!! i les teves filles estaran orgulloses de tu!!!! com ho estem toooots els que t'estimem!!!ara toca cabell curt, es igual, perque el que realment et fa ser tan maca es el teu interior i aixo.... no ho cambia ningu!!!!!
    aaixxxx.. em penso que alguna d'aquestes frases també te les he dit jo...... uuuiii!!!!
    un petonàs

    Gemma

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moltes gracies guapa!!!!!! jo també estic orgullosa de tenir persones com tu al meu costat i poder compartir amb elles aquest any i tots els que han de venir, guapa!!!!!! ara he recordat el petó que li ha donat la Lucia a la Laia quan marxavem i aquests moments i aquestes tardes són les que ho curen tot.

      Eliminar
  8. Hola Yoli, desdeluego sigues siendo la misma.. me alegra mucho haber vuelto a tener contacto contigo y la verdad es que cuando leo tu blog, te reconozco tal cual te conocí.. jeje Eres auténtica!! eres la Yoli de siempre a través de los años!! La verdad me resulta curioso.
    Me encanta tu blog y como cuentas las cosas y las vives. Me rio mucho, me rio sola.. bueno supongo que todos nos reimos contigo.
    Y.. la verdad, me parece muy buena idea lo de raparte el pelo. Así como ya no tienes ya no te tienes que preocupar por eso. Eres supervaliente y me encanta.. Un beso.
    Montse

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Montse pues mira que ha llovido des de entonces, me alegra que me reconozcas tal cual era porque yo hacía tiempo que no recordaba esa etapa y ahora al estar en contacto contigo hago memoria y vale la pena mirar hacia atrás para recordar tan buenos momentos, un beso

      Eliminar
  9. Hola guapa, no le des importancia a eso, seguro que estaras guapísima como simepre. Además, yo me se de una que ya debe de estar maquinando desde hace tiempo, para conseguirte unos pañuelazos que te que cagas, para que siendo hermosa como eres vayas además super-fashion.
    ... y el pelo crece.

    Mil millones de bsos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ah!! pues creo que ya sé de quien hablas y estoy convencidísima que está removiendo todas las tiendas de telas para que su amiga este de lo más fashion, ya le he dicho que en el próximo outlet del 4º espero que ella y Cris me monten una seccion de pañuelos para este verano, me dejaré un pastón, un beso

      Eliminar
  10. Quan acabi de plorar vaig a buscar el vestit: t'ho has guanyat! Un petó per tú i otro para ese matriarcado que mece su vida.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Nena!! que això del vestit ho tenies que haver posat al whatsapp que ara ho veurà el Josep Mª i "nos cerrará el grifo", avui tinc cursillo, parlem per la tarda?

      Eliminar
  11. Con esta actitud Yolanda no hay bicho ni cabroncete ni cabronazo que se resista. La fuerza que desprendes acabará con él. Besos y abrazos a las princesas y muy especialmente a tu chico. Os recuerdo mucho.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ok, besos y abrazos dados, por aquí tambien nos acordamos de ti, cuando pase todo esto montaremos una buena, un beso y gracias por difundir, tener tan buena crítica es muy gratificante

      Eliminar
  12. A la tercera va la vençuda, o això espero!!! Quin estrès, ara des de l'ipad... Ja saps de què parlo. Bé noieta... Què dir q no hagi intentat dir-te en altres posts i per correu electrònic o face! Que amb tot el q portes escrit has aconseguit fer-me riure, valorar les petites coses, fer-me plorar (lo q gaire complicat no és porque de per si sóc bastant pànfila) i fer-me veure q només amb aquesta actitud ja tens molt guanyat en la baralla contra el bicho cabroncete... I si tens una super mare (com quasi totes les mares) i una fada madrina (és molt important, jo tb en vaig tenir una en els moments complicats) ja tens la segons meitat de la baralla guanyada... I només queda seguir treballant conjuntes, que t'estimin molt i et facin molts carinyitos les teves princesses i el teu super marit i seguir escibint perque suposa un alè de bon rotllo quan et llegeixo!!!!!! T'estimo molt i ara q de moment sembla que l'ipad mola i em deixa escriure tot el que vull (ara falta q es publiqui) no dubtis q tindràs comentari a tot!!! Un petó

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Olé!!!!!! aqui està la meva Cristineta, dona-li molts records al Jordi i diga-li al cigronet que la tieta ja li explicarà unes quantes anècdotes de quan els seus pares eren solters i li donaven a l'aigua de València

      Eliminar
  13. Visca la mare que et va parir i la padrina, amb dos ovaris Iolanda, com elles, ànim
    Soc la Maria Mercè

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moltes gracies guapa, doncs ja veus aqui estem amb les piles carregades per donar-li al bitxo una bona pallissa, molts petons

      Eliminar
  14. Grandes mujeres a tu lado, igual que tu. Que sería de nuestras vidas sin mujeres como ellas que nos hacen la vida mucho más fácil.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues tienes toda la razón, de grandes madres grandes hijas y que mano tienen para curarnos de cualquier mal, un beso Eva

      Eliminar
  15. Dos grandes torres, pilares de tu vida. Ahora organizadas en forma de batallon de guerra y armadas hasta los dientes, por si asoma el bicho (seguro esta acojonado). Per cert, vestit? Quin vestit, qui ha autoritzat aixo? ;))
    Una abracada !!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Doncs si, grandes guerreras i del tema del vestit ja li de cas li preguntes a la Ceci

      Eliminar
  16. Jolín Yolanda... què bonic!!! m'encanta: os puedo asegurar que pronto todo pasará y que mi nueva cabellera tendrá un brillo especial y que espero que alguno de mis nuevos pelos tenga un poquito de vosotras. ¡La próxima cola de caballo que me haga va por vosotras!
    Ets gran!!!!!!
    Rep una fortíssima abraçada i molts ànims!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moltes gracies, me n'alegro que t'agradi, la veritat és que tinc molta sort de tenir molta, moltíssima gent al meu voltant disposada a deixar-se la pell. gracies per estar, una abraçada

      Eliminar
  17. Hola Yolanda.
    ¿Nos damos la manita?.
    El sábado pasado en casa pasaron los indios.
    Y sí: igual no se te cae, te estás acelerando un poco, luego se te va a hacer muy largo...
    Y sí, el pelo sigue a la semana del rape, creciendo, el de la cabeza, claro, porque el otro pelujo, ayer decidió que empezaba la caida libre. Claro, como no lo había rapado como el de la cabeza, se enfadó.
    Llevo una semana con pañuelo, y las sensaciones no son malas, menos...cuando salgo a la calle, grrrr. Supongo que con el tiempo me endureceré y pasaré de las miradas y la gente dándose la vuelta.

    Bueno guapísima, bienvenida al grupo de las peloncitas, ya verás para Navidades que pelazo tenemos ya.

    Me alegro enormemente que tengas a tu madre de apoyo.
    Besuquéala mucho mucho de mi parte.

    ResponderEliminar
  18. Muchas gracias Luna que suerte haberte encontrado por estos mundos, seguro que contigo al lado este viaje se hace menos largo, un besazo

    ResponderEliminar
  19. Se nos va a pasar en un suspiro, estoy totalmente convencida.
    Besotes

    ResponderEliminar
  20. comparto contigo un artículo que igual te apetece leer :D http://www.274km.com/blog/2010/09/10/suenos-rotos-el-sentido-de-la-enfermedad-olga-patricia-diosa

    ResponderEliminar
  21. Yolandaaaaaaaa!!! aunque vaya atrasada me pongo al dia en un segun!!! jajajaja... como me gusta verte así de fuerte!!! la mente lo puede todo!!! sigue así porque puedes y lo sabes... el tema del cabello es una putada pero todo es para un buen fin!!! Eres guapa por dentro nena!!! y contra eso no hay cabellera que valga...

    ResponderEliminar